Pochodzi z tropikalnego obszaru Azji, za jej ojczyznę uważa się Tajlandię. Obecnie jest hodowana na Karaibach i w zachodniej Afryce. Roślina o wysokości do 70 cm, ma owalne, dość duże liście i niepozorne, białe lub biało-różowe kwiaty.

Olejek paczulowy pozyskiwany jest z kwiatów i liści brodźca paczulki. Jego intensywny zapach jest typowym aromatem domowego i religijnego życia Indii. Olejek ten barwi skórę na brązowożółty kolor. Kobiety bramińskie rysowały nim rytualne malunki na ciele. Dziś olejek paczulowy ma zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym. Stosowany jest jako składnik kompozycji zapachowych i dodatek do kadzideł. Był on jednym z ulubionych pachnideł subkultury hipisów.

Olejek ten jest otrzymywany przez destylację z parą wodną liści rośliny. Świeżo destylowany olejek ma barwę zieloną i intensywny drzewny zapach.

Zapach: niezwykle bogaty, słodki ziołowy, silny, trwały, odurzający, kadzidlany. Kojarzy się z zapachem ziemi.

Najlepiej łączy się z olejkiem różanym, cytrynowym, jaśminowym, bergamotowym, anyżowym, neroli, ylangowym.

Sposób zastosowania:

w mieszankach perfumeryjnych

mleczko kosmetyczne

do kąpieli

w lampach do aromaterapii

jako kompres

Stosowanie olejku eterycznego z paczuli

Na skórę (kąpiele, zimne okłady, masaże): Trądzik, cellulit, tłuste włosy, blizny, łysienie, popękana skóra, alergiczne choroby skóry, zapalne choroby skóry, utrudnione trawienie, spowolnione trawienie, egzema, odleżyny, zmęczenie, liszaje, uczucie ciężkich nóg, grzybica skóry głowy, nerwowość, choroby pasożytnicze skóry, sucha skóra, tłusta skóra, łupież, zmarszczki, stres, przepracowanie, napięcie nerwowe, zaburzenia krążenia krwi, zaburzenia snu, żylaki

Przez drogi oddechowe (dyfuzja, inhalacje, wdychanie): Niepokój, lęk, zmęczenie, nerwowość, stres, przepracowanie, napięcie nerwowe, zaburzenia snu

Stosowanie wewnętrzne (doustne, doodbytnicze, dopochwowe): Infekcje jelitowe